Aż 16 krajów uczestniczyło w międzynarodowej konferencji w Konstancji (Rumunia), która odbyła się w dniach 5-6 października 2023 r. pod hasłem: „Tworzenie prostego i skutecznego postępowania cywilnego od uzyskania tytułu wykonawczego do jego wykonania: rozwiązania legislacyjne, doktrynalne i orzecznicze”.

Organizatorami tej Konferencji była Międzynarodowa Unia Komorników Sądowych (UIHJ) wraz z Wydziałem Prawa i Nauk Administracyjnych Uniwersytetu Ovidius w Konstancji, Krajowy Związek Komorników Sądowych Rumunii oraz Regionalna Izba Komorników Sądowych Sądu Apelacyjnego w Konstancji.

Z tej okazji Uniwersytet Ovidius wręczył Frédérique Ferrand, profesor Uniwersytetu w Lyonie (Francja) i członkini Rady Naukowej UIHJ, odznaczenie doktora honoris causa swojej uczelni. UIHJ reprezentowali: prezydent Marc Schmitz, pierwszy wiceprezydent Jos Uitdehaag, drudzy wiceprezydenci Luis Ortega i Jean-Didier Bidié, sekretarz zarządu Patrick Gielen, członkowie zarządu Malone Cunha i Christine Valès, a także Sekretarz Generalny Mathieu Chardon. Przybyli także Leo Netten i Françoise Andrieux – honorowi prezydenci UIHJ. Europejską Unię Komorników Sądowych (UEHJ) reprezentowali jej przewodniczący Marc Schmitz, jsekretarz Carlos Calvo, trzej członkowie jej komitetu wykonawczego: Karlheinz Brunner, Janek Pool i Ilias Tsipos, a także jej sekretarz generalny Dovile Satkauskiene. Radę Naukową UIHJ reprezentowali: Aida Kemelmajer de Carlucci (Argentyna), Frédérique Ferrand, Natalie Fricero i Guillaume Payan (Francja), Dimitrios Tsikrikas (Grecja), Adrian Stoica (Rumunia) i Robert Emerson (USA), a także Ioan Les (Rumunia) były członek rady naukowej. Oprócz władz rumuńskich, pracowników naukowych i studentów w konferencji wzięli udział komornicy i prawnicy z 16 krajów na trzech kontynentach (Argentyna, Belgia, Brazylia, Kongo, Estonia, Francja, Niemcy, Grecja, Litwa, Luksemburg, Holandia , Polska, Portugalia, Rumunia, Hiszpania i USA), a także Krajowa Grupa Komisarzy- Mediatorów Francji, reprezentowana przez jej przewodniczącą, Christine Valès. Polskich komorników reprezentowała Małgorzata Pędziszczak – delegatka Krajowej Rady Komorniczej.
Przemówienia otwierające konferencję wygłosili Adrian Stoica, Diane Vancea – Przewodnicząca Senatu Uniwersytetu Ovidius, Bogdan Maghiar – Wiceprezes Krajowego Związku Komorników Sądowych Rumunii, Marc Schmitz, Alina Gabriela Jurubita – Prezes Trybunału Apelacyjnego w Konstancji, Gigi Valentin Stefan, Prokurator Generalny przy Sądzie Apelacyjnym w Konstancji i Corina Alina Corbun – Prezes Wysokiego Trybunału Kasacyjnego i Sprawiedliwości Rumunii. Następnie odbyła się oficjalna uroczystość nadania doktoratu honoris causa Frédérique Ferrand, pod przewodnictwem Adriana Stoicy. Ioan Les, doktor honoris causa Uniwersytetu
Ovidius w Konstancji i były członek Rady Naukowej UIHJ, wygłosił główne przemówienie dotyczące nadania tytułu, chwaląc wybitną profesor, podkreślając jej niezliczone umiejętności i niewyczerpaną energię. Następnie Marc Schmitz pochwalił zasługi profesor Ferrand, a w szczególności jej zaangażowanie w prace Rady Naukowej, której jest członkiem od jej utworzenia w 2008 r. Następnie profesor Ferrand wygłosiła wykład z dynamiką, z której słynie na temat „Procedury europejskie: teoria i praktyka”. Podkreśliła jak ważne jest wzajemne zaufanie pomiędzy państwami członkowskimi UE. To właśnie wzajemne zaufanie pozwala na budowę europejskiego postępowania sądowego w sprawach cywilnych. Zaznaczyła jednak równolegle ryzyko utraty niezależności niektórych krajów UE w obszarze wymiaru sprawiedliwości, co mogłoby stworzyć zagrożenie dla praworządności.

Konferencja, która trwała dwa dni, składała się z trzech odrębnych części. Wystąpienia panelistów odbywały się wyłącznie w języku francuskim lub angielskim i były tłumaczone symultanicznie na obydwa ww. języki.

Pierwsza część konferencji poświęcona była uzyskaniu tytułu wykonawczego do roszczeń bezspornych i obejmowała cztery panele. Pierwszemu panelowi przewodniczył José Cardoso, komornik (Portugalia) i członek zespołu ds. innowacji UIHJ. Tematem przewodnim były „Procedury krajowe: kilka przykładów”. Następnie wystąpili Christine Valès (Sytuacja we Francji), Jos Uitdehaag (Region Bałkanów Zachodnich), Ioan Les (Podejścia proceduralne w celu przyspieszenia wykonania) oraz Adrian Stoica (Egzekwowanie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i skuteczność jego orzeczeń w Rumunii). Podczas pierwszego panelu, kiedy omawiane były procedury uproszczone podkreślono, że nie zawsze łatwo jest stwierdzić, czy mamy do czynienia z bezspornym długiem, czy też nie. Są to tzw. procedury „szybkie”, zwane
także inwersją sporną, umożliwiające uzyskanie tytułu wykonawczego bez konieczności przechodzenia przez klasyczną procedurę i kontradyktoryjny spór. Wręcz przeciwnie, chodzi o uzyskanie tytułu bez uprzedniej interwencji sędziego, ale z możliwością kontroli a posteriori. Przed wdrożeniem tych procedur musimy pamiętać o tym, że “dobrze funkcjonujący system wymiaru sprawiedliwości stanowi ważną podstawę dynamicznej gospodarki rynkowej. Z drugiej strony źle funkcjonujący system wymiaru sprawiedliwości jest sygnałem alarmowym dla handlu” jak podkreślił Jos Uitdehaag. Natomiast w tradycyjnych procedurach, jak wskazal profesor Less,
narażamy się na ryzyko zignorowania prawa do bycia sądzonym w rozsądnym terminie, co może stwarzać ryzyko braku szybkości wykonania. Komornik sądowy musi być gwarantem tej szybkości, przy jednoczesnym poszanowaniu właściwej równowagi praw stron. Te procedury odzyskiwania długów bezspornych są zatem konieczne i z pewnością przydatne, powinny jednak pozostać „wyjątkiem” i być dobrze przemyślane. Jednak w niektórych krajach procedury te stają się powszechną zasadą, jak np. „mahnverfahren” w Niemczech czy procedura obowiązująca w Austrii, wysuwając na pierwszy plan przede wszystkim interes wierzyciela. Ustawodawca europejski,
wprowadzając te różne regulacje, poszedł za tą tendencją, przyjmując europejski nakaz zapłaty lub rozstrzyganie drobnych sporów, a tym samym pragnie przyspieszyć procedury, aby wierzyciel szybciej znalazł to, co mu się należy. Nie zapominajmy jednak o tym jak powiedziała Christine Vales, że nie dlatego, że dług jest bezsporny, jest on zawsze bezsporny; dłużnikowi należy zapewnić możliwość zakwestionowania tej wierzytelności, a w tym celu należy się z nim skontaktować w określony sposób, tak aby był świadomy swoich praw i obowiązków. Można tego dokonać jedynie poprzez doręczenie wykonane przez specjalistę, jakim jest komornik. Komornik nie tylko wykonuje
tytuł wykonawczy, czy to uzyskany w drodze tradycyjnej, czy uproszczonej procedury. Ma ona za pośrednictwem usługi informować odbiorcę o jego prawach i obowiązkach. W tych uproszczonych procedurach ogromne znaczenie odgrywa kontakt międzyludzki w miejscu, w którym przebywa dłużnik. I jak wyjaśniła Christine Vales, komornik może, a nawet musi, w ramach tych procedur, podejmować próbę przeprowadzenia polubownej mediacji. Komornik bowiem nie jest po stronie wierzyciela i przeciwko dłużnikowi, jest neutralny i niezależny w wykonywaniu swojej misji. Ta równowaga między wierzycielem a dłużnikiem, jak słusznie wskazywał Adrian Stoica, musi
szanować art. 6 EKPC. Wynika z tego, że prawo dostępu do sądu byłoby iluzoryczne, jeżeli wewnętrzny porządek prawny państwa pozwala na pozostawienie ostatecznego i wiążącego orzeczenia sądu bezskutecznego. Zarówno wierzyciel, jak i dłużnik mają interes w jak najszybszym rozwiązaniu sprawy. Ale nie za wszelką cenę. Podsumowując, komornicy, a szerzej, prawnicy muszą współpracować z krajowymi i europejskimi ustawodawcami, aby wprowadzić proste i skuteczne, bezsporne procedury odzyskiwania długów gwarantujące prawa i obowiązki wszystkich stron. Na zakończenie pierwszego z paneli Bogdan Dumitrache komornik z Rumunii wygłosił wyklad dot. niepublicznego charakteru aukcji publicznej prowadzonej w rumuńskiej egzekucji.

Drugi panel zatytułowany „Egzekucja i wykonalność w Rumunii” poprowadził Anthony M.D. Murphy (Rumunia), asystent profesora Stoicy. Panel zgromadził następujących rumuńskich prelegentów: Ioana Varga i Gheorghe Buta (Rola orzeczeń Wysokiego Trybunału Kasacyjnego i Sprawiedliwości w ujednolicaniu praktyki w zakresie postępowań egzekucyjnych), Evelina Oprina (Orzeczenia tymczasowe: między korzyściami, ryzykiem i wyzwaniami ), Madalina Botina (Skutki orzeczeń zagranicznych: orzecznictwo francuskie i rumuńskie), Roxana Dan (Fałszywa egzekucja w naturze: egzekucja przez podstawienie na koszt dłużnika) i Cristina Ramona Duta (Wykonalność umów najmu).

Trzeci panel, któremu przewodniczyła Claudia Ana Moarcas, skupiał się na przykładach tytułów wykonawczych dzięki wkładom następujących rumuńskich mówców: Mircea Dan Bob- Bocsan, Anthony M.D. Murphy, Mihail Udroiu, Verginia Vedinas, Flavia Lucia Ghencea, Isabela Deelia Popa i Gabriela Marcela Mihaia.

Wreszcie czwarty panel skupił się na trójstronnej relacji pomiędzy procesem, przymusową egzekucją i urzędnikami sądowymi. Przewodniczyła mu Madalina Botina, a w gronie mówców rumuńskich zasiadali: Mariana Mitra-Nita, Marilena Marin, Vasile Draghici, Mihail Udroiu, Gabriel Grigore i Mircea Ursuta.

Druga część konferencji była poświęcona „Komunikacji i przejrzystości w egzekwowaniu prawa”. Rozpoczęła się bardzo żywym i szczególnie wizualnym przemówieniem programowym zatytułowanym „Stwierdzenie faktów: kluczowa działalność urzędnika sądowego”, wygłoszonym przez profesora Roberta Emersona. Profesor Emerson swoim wyjątkowym talentem (wystąpienia profesora słyną z ekscentrycznych nakryć głowy, które zmienia w trakcie wykładu co stwarza swego rodzaju inscenizację) powiedział nam, że obserwacja jest kluczowym zajęciem komornika sądowego. Widzimy, że ta obserwacja staje się coraz ważniejsza w naszym zawodzie i jest obecna w coraz większej liczbie krajów. Przyglądając się temu bliżej, czyż obserwacja nie jest podstawą naszego zawodu? Dokonując zajęcia nie robimy nic innego jak spis inwentarza dłużnika w autentycznym dokumencie. Mamy zaufanie i to pozwala nam interweniować pomiędzy dwojgiem ludzi, wierzycielem i dłużnikiem, którzy już się nie dogadują. Te strony nam ufają! Raport komorniczy będzie zdaniem Prof. Emersona umiejętnością, która zapewni komornikom przyszłość.

Piąte warsztaty, które nastąpiły po tej prezentacji, prowadził Malone Cunha i skupiały się na „Stosowaniu rejestrów dłużników: teoria i praktyka” w Belgii (Marc Schmitz), Francji (Mathieu Chardon) i Hiszpanii (Luis Ortega). Jednym z ważnych punktów umożliwiających prostą i skuteczną egzekucję jest dostęp do informacji o dłużniku. Rzeczywiście, im lepiej komornik zna sytuację finansową dłużnika, tym łatwiej może zastosować najodpowiedniejszy środek egzekucyjny. Dotyczy to także wprowadzenia postępowania: po co powoływać się na dłużnika, o którym wiadomo, że jest niewypłacalny? Tytuł wykonawczy, którego nie można wyegzekwować, jest zupełnie bezużyteczny. Należy jedynie wszcząć procedurę prawną (wezwanie, rozprawa, wyrok) – gdy dłużnik nie chce wykonać świadczenia. Jeżeli chce się zastosować, ale jest
niewypłacalny, konieczne i ważne jest znalezienie innych rozwiązań, takich jak mediacja, pojednanie itp. Ale czy mamy dostęp do tych informacji od początku procedury? Podczas prezentacji dotyczącej Belgii możemy powiedzieć, że Belgia ma się dobrze. W istocie przeglądanie dużej liczby danych jest możliwe na długo przed uzyskaniem tytułu wykonawczego, pod warunkiem że komornik posiada upoważnienie do windykacji. Rejestry te, często scentralizowane i zdigitalizowane, pozwalają na analizę wypłacalności dłużnika od początku do końca postępowania. Dzięki temu jesteśmy w stanie wykonać dla dłużnika usługi „szyte na miarę”. Leży to w interesie zarówno wierzyciela (który szybciej odzyska te środki), jak i dłużnika (który szybciej doczeka się spłaty swojego zadłużenia). We Francji mamy rozróżnienie pomiędzy posiadaniem tytułu wykonawczego a jego brakiem, jak ma to miejsce w wielu krajach. Jeżeli komornik nie posiada tytułu wykonawczego, jest on stawiany na tym samym poziomie co każdy inny obywatel francuski.
Krótko mówiąc, we Francji komornik nie ma zbyt wiele dostępu i nie może prawomocnie doradzać swojemu klientowi. Czy to normalne? Konsekwencja ? Ryzyko straty czasu i pieniędzy. I po co to wszystko? Na nic, jeśli później okaże się, że dłużnik jest niewypłacalny. Ponadto brak scentralizowanego systemu sprawia, że poszukiwanie informacji jest długie, skomplikowane i kosztowne, ze szkodą zarówno dla wierzyciela, jak i dłużnika. W Hiszpanii sytuacja jest jeszcze inna. Jak wskazał Luis Ortega, procuradores (hiszp. komornicy) napotykają na liczne bariery nie tylko ze strony świata prawnego, ale także i przede wszystkim ze strony Ministerstwa Finansów, które zbyt często skrywa się za tajemnicą bankową. Skończyło się na tym, że procuradores stworzyli platformę, która zawierała jednak zbyt wiele kroków umożliwiających dłużnikowi łatwe zorganizowanie upadłości. Konkluzja panelu była taka, że brak dostępu do WSZYSTKICH danych jest przeszkodą w prawidłowym sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości i w związku z tym naruszeniem art. 6 EKPC.

Szóste warsztaty, moderowane przez Adriana Stoicę, skupiały się na „Dystrybucji funduszy: teoria i praktyka” w Kongo (Jean-Didier Bidié), Belgii (Marc Schmitz) i Grecji (Dimitrios Tsikrikas). DYSTRYBUCJA ŚRODKÓW: TEORIA I PRAKTYKA W tym miejscu pojawia się drażliwe pytanie, czy skutek zastosowania środka egzekucyjnego ma charakter zbiorowy. Jak wskazał Jean-Didier Bidié, jest to ostatni etap postępowania egzekucyjnego, którego celem jest zakończenie sporu pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. W Afryce ustawodawstwo OHADA ustanowiło procedurę dystrybucji. W przypadku jednego wierzyciela: środki trafiają do niego. W przypadku kilku wierzycieli: winno nastąpić porozumienie między nimi w ciągu jednego miesiąca. Jeżeli nie zostanie osiągnięte porozumienie, sąd wydaje decyzję w sprawie planu podziału.
Prezydent Marc Schmitz z kolei podkreślił rozbieżności w istniejących systemach w Europie oraz przedstawił m.in. zasadę legalności oraz zasadę pierwszeństwa. Panel ten zakończono informacją, że Francja reformuje obecnie swoją procedurę dotyczącą zajęcia wynagrodzenia. W tym kontekście planowane jest utworzenie komisarza ds. dystrybucji, który będzie odpowiedzialny za dystrybucję środków. Misja ta była wcześniej przydzielana sędziemu i podobnie jak w Belgii należy do komornika.

Trzecia część konferencji poświęcona była tematowi: „Egzekucja w epoce cyfrowej: skuteczność i efektywność”.

Siódmy warsztat skupiał się na „Efektywnym egzekwowaniu prawa”, a prowadził go Patrick Gielen. Guillaume Payan (przegląd orzecznictwa europejskiego), Paulo Duarte Pinto, przewodniczący Rady Zawodowej Kolegium Komorników Portugalii (ogólne rozporządzenie w sprawie ochrony danych i ich egzekwowania), Aida Kemelmajer de Carlucci (skuteczna egzekucja w zakresie alimentów na dziecko), Adrian Stoica i Anca Jeanina Nita (Egzekucja prowadzona przeciwko organom i instytucjom publicznym, praktyki europejskie i rumuńskie), Nicolae-Horia Tit (Skuteczność egzekucji zobowiązań, które wiążą się z osobistym działaniem dłużnika) oraz Nicolae Cristea (Aspekty praktyczne i orzecznicze dotyczące zajęcia nieruchomości wpisanego do księgi wieczystej). Prof. Payan (czł. Rady Naukowej UIHJ) przedstawił swój przegląd orzecznictwa europejskiego w zakresie egzekucji. Europejskie orzecznictwo pozwala uwydatnić rozbieżności pomiędzy ustawodawstwem krajowym, które pozostaje w kompetencjach Państw Członkowskich. Ta rozbieżność nie sprzyja jednolitemu wdrażaniu różnych przepisów europejskich, a zatem zmniejsza skuteczność przymusowej egzekucji w sporach transgranicznych. Jak podsumował moderator – Patrick Gielen -nie mamy jednego rozporządzenia europejskiego, ale tyle rozporządzeń europejskich, ile mamy państw członkowskich, a czasem nawet tyle rozporządzeń, ile mamy jurysdykcji (tak jest w każdym razie w Belgii). Sprawia to ogromne problemy dla praktyków. Duarte Pinto (Portugalia) ze swojej strony wyjaśnia wpływ RODO na przymusową egzekucję i przypomina o ciężkich obowiązkach, jakie ciążą na komorniku. Komornik musi bowiem pogodzić wszystkie obowiązki w zakresie ochrony danych osobowych, co w rezultacie ma negatywny wpływ na skuteczność egzekucji. W Belgii np. dane dłużnika w jednej sprawie, nie mogą być wykorzystane w innej sprawie. A zatem powstaje pytanie – czy nie powinniśmy ograniczyć stosowania RODO wobec komorników? Jak widać RODO w pewien sposób blokuje misję komornika sądowego. Profesor Kemelmajer (Argentyna) podaje nam praktyczny przykład pokazujący, jak Argentyna wprowadziła specjalną procedurę skutecznego odzyskiwania alimentów. Sprawy te muszą mieć szczególny reżim, gdyż są delikatne i kluczowe dla beneficjenta. Dlatego też, aby spłacić dłużnika alimentacyjnego, argentyńscy komornicy mają dużą swobodę. Mogą podejmować różne działania, takie jak: – zawieszenie prawa jazdy – zakaz podróżowania, a nawet odcięcie światła i gazu. Rzeczywiście, w praktyce widoczne jest, że niektórzy dłużnicy płacą tylko wtedy, gdy środek egzekucyjny im szkodzi. Różnica pomiędzy zajęciem pojazdu bez blokowania go (zasada ogólna) a zajęciem i zablokowaniem pojazdu jest fenomenalna. Charakter długu może zatem pozwalać na wdrożenie specjalnej procedury. Podczas swojej prezentacji „Skuteczność egzekucji zobowiązań, które wiążą się z osobistym działaniem dłużnika” Nicolae-Horia Țiț wyjaśnił zalety kary w przekonaniu o obowiązkach do wykonania lub niewykonania. Nicolae Cristea przytoczył aspekty dotyczące egzekucji z nieruchomości niezarejestrowanych w księdze wieczystej. Pokazał skuteczność tego działania w Rumunii, pokazując także, w jakim stopniu ustawodawca musi dostosować się do konkretnych sytuacji. Prezentacje te ukazały trudności stojące przed ustawodawcą krajowym i europejskim. Ten pierwszy musi regularnie odstępować od ogólnych zasad, aby przyjść z pomocą najsłabszym i najbardziej bezbronnym wierzycielom. Ustawodawca europejski ze swej strony stoi przed problemem stosowania tych regulacji w różnych Państwach Członkowskich. Dlatego w tych prezentacjach widzimy trudność posiadania prostych i skutecznych procedur. Im bardziej dostosowujemy procedury, tym bardziej je komplikujemy i tym większe ryzyko szkodzi interesom stron. Dlatego istotne jest, aby prawodawcy z różnych państw członkowskich konsultowali się z komornikami, albowiem to oni stale rozwiązują szare obszary, których nie przewidują przepisy ustawowe i wykonawcze. Te szare obszary prawie nigdy nie pojawiają się w orzecznictwie i dlatego nie są korygowane. Aby móc udoskonalić procedury oraz uczynić je prostymi i skutecznymi, konieczna jest lepsza koordynacja między ustawodawcą a komornikami. To po raz kolejny udowadnia, że potrzebny jest kompetentny fachowiec, potrafiący dostosować się do sprawy, z którą się spotyka.

Moderatorem ósmego warsztatu „Przyszłość to efektywność” był Marc Schmitz – obecny prezydent UIHJ. Pierwsza z panelistek – honorowa prezydent UIHJ Françoise Andrieux wygłosiła wystąpienie pod tytułem „Przyszłość szkoleń: e-moduły, e-learning, szkolenia wielodyscyplinarne” gdzie podkreśliła, że w celu prostej i skutecznej procedury konieczne jest nie tylko dobre określenie zasad, ale także dobre przeszkolenie specjalistów. W rezultacie, jak mówi honorowa prezydent UIHJ, szkolenia zawsze będą miały przyszłość, szczególnie w stale zmieniającym się świecie. Rzeczywiście mamy rozwój technologiczny, który zmusza nas do kształcenia się w przedmiotach, z
którymi niektórzy z nas mieli niewielki kontakt. Tak naprawdę łączymy dwa światy, które nie myślą w ten sam sposób! W świecie prawa 1 + 1 nigdy nie równa się 2. W świecie technologii 1 + 1 zawsze równa się 2. Z drugiej strony ewoluują także metody szkolenia. Chcemy uczyć się szybko i dobrze! Tak naprawdę nie mamy już czasu na treningi. Widzimy zatem pojawienie się szkoleń w metaświecie (wirtualne nauczanie), e-learningu, mikrolearningu itp., które wymagają adaptacji zarówno ze strony szkolącego się, jak i trenera. Więc tak, szkolenie ma przyszłość i – jak skonkludowała panelistka przyszłość nie może się wydarzyć bez szkoleń! Śledząc ten rozwój sytuacji, możemy zadać sobie pytanie, czy komornik będzie nam zawsze potrzebny? Czy nie można jej zastąpić sztuczną inteligencją? Wspominaliśmy już, że sytuacje, z którymi spotyka się komornik, nigdy nie są identyczne i żadna maszyna nie jest w stanie dostosować się do wszystkich sytuacji. To najczęściej właśnie ten kontakt ludzki, ten kontakt emocjonalny, pozostaje ostatnią szansą na nawiązanie kontaktu z dłużnikiem. Daleki od zasad i procedur, ten kontakt ludzki jest często kluczem do uzyskania rozwiązania w sprawie, w której dłużnik jest nieuchwytny. Z kolei prof. Natalie Fricero – członkinii Rady Naukowej UIHJ której wystąpienie pod tytułem „Między
automatyzacją a potrzebami człowieka” pokreśliła, że zawsze będziemy potrzebować ludzkiego komornika z kilku istotnych powodów, więc „możesz być spokojny”. Nie zapominajmy także, że jesteśmy prawnikami i nie tylko my ingerujemy w procedury. Dlatego też musimy położyć nacisk na szkolenia międzybranżowe! Ważne jest, abyśmy rozumieli się między prawnikami, komornikami, urzędnikami i sędziami, ponieważ jesteśmy częścią tej grupy. Tylko razem możemy zagwarantować sobie przyszłość. Przyszłość szkoleń powinna obejmować zatem: – Ewolucja technologiczna: cyfryzacja – Znaczenie tego, co ludzkie i emocjonalne: psychologia – Otwartość na innych prawników: interdyscyplinarność.

Wreszcie dziewiąty i ostatni warsztat, moderowany przez Małgorzatę Pędziszczak, komornika (Polska), członkinię Zespołu ds. Innowacji UIHJ, dotyczył aukcji elektronicznych. Konkluzja panelu jest taka, że komornik musi nie tylko wspólnie z ustawodawcą wypracować procedury aby były proste i skuteczne. Aby mieć miejsce w tym nowym cyfrowym świecie, musi on również stworzyć takie nowe procedury. Tak dzieje się niemal wszędzie w przypadku aukcji elektronicznych. Analizując systemy na poziomie krajowym, widzimy, że aukcje elektroniczne umożliwiają dotarcie do szerszego grona odbiorców. Powoduje to, że towar zostaje sprzedany po wyższej cenie, co jest korzystne zarówno dla wierzyciela, jak i dłużnika. W związku z tym CEPEJ (Europejska Komisja na rzecz Efektywności Wymiaru Sprawiedliwości) wprowadziła wytyczne dotyczące wdrażania, aby pomóc państwom w tej ewolucji w celu ujednolicenia tej kwestii. O wytycznych CEPEJ dotyczących aukcji elektronicznych mówiła podczas panelu Dovile Satkauskiene (prezes Krajowej Rady Komorniczej na Litwie). Wytyczne te choć stanowią miękkie prawo, mają realny wpływ na orzecznictwo ETPC. Państwa członkowskie biorą je zatem pod uwagę przy opracowywaniu swojego prawodawstwa. Ponadto europejski projekt dotyczący elicytacji o nazwie LEILA ma na celu połączenie różnych platform krajowych w celu stworzenia jednej platformy. W związku z tym sprawiamy, że przymusowa sprzedaż sądowa staje się uproszczona i skuteczniejsza, co również leży w interesie stron. Oxana Novicov, Sekretarz Generalna Krajowego Związku Komorników Sądowych Mołdawii i Paulo Teixeira, Prezes
Krajowej Izby Komorników i Radców Prawnych w Portugalii, odpowiednio zaprezentowali systemy aukcyjne w swoich krajach podkreślając zalety e-licytacji.
WNIOSKI z wystąpień podczas konferencji są takie, że musimy zmierzać do tworzenia prostej i skutecznej procedury cywilnej od uzyskania tytułu wykonawczego do jej wykonania, co stanowi kwestię podstawową dla prawidłowego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych. Rozwiązanie tego złożonego wyzwania polega na kompleksowym podejściu, łączącym reformy legislacyjne, postęp doktrynalny i spójne orzecznictwo. Na poziomie legislacyjnym konieczne jest uproszczenie procedur wydawania tytułów wykonawczych poprzez ograniczenie zbędnych formalności administracyjnych. Przepisy powinny również zachęcać do korzystania z alternatywnych metod rozstrzygania sporów, takich jak mediacja, w celu przyspieszenia procesu. Na poziomie doktrynalnym niezbędne jest zwiększone szkolenie i
świadomość podmiotów prawnych w zakresie nowych procedur. Uniwersytety i instytucje zajmujące się szkoleniem prawniczym muszą odegrać główną rolę w podnoszeniu świadomości. Na poziomie orzecznictwa sądy muszą przyjąć spójne podejście w interpretacji prawa, zapewniając w ten sposób przewidywalność i stabilność systemu sądownictwa. Krótko mówiąc, osiągnięcie płynności postępowania cywilnego, od uzyskania tytułu wykonawczego do jego wykonania, będzie zależeć od harmonijnej współpracy między ustawodawcą, komornikiem i sędzią, a wszystko to ma ostateczny cel, jakim jest zapewnienie skuteczniejszego i sprawiedliwego dostępu do wymiaru
sprawiedliwości dla wszystkich obywateli.

Na zakończenie Konferencji Prezydent UIHJ – Marc Schmitz wręczył trofeum UIHJ Uniwersytetowi Ovidius w Konstancji i przyznał Srebrny Medal UIHJ im. Jacque’a Isnarda Adrianowi Stoice za 25-letnią praktykę w zawodzie komornika sądowego.